مانند قیامت است و وحشتناک است
جذاب ترین صحنه ولی غمناک است
 این نیزه ادامه ی تن یک نفر است
یک مرد که جسم بی سرش صد چاک است
چیزی اگر از سرش نمانده عادی ست
مردی که هزار تکه اش بر خاک است
نازل شود  آیه آیه از نی  تطهیر
خونی که بریزد از گلویش پاک است
بر دور سرش ستاره ها می گردند   
خورشیدترین ستاره ی افلاک است
این ماه که در کنار او سر زده است
یادآور داغ پیکری چالاک است
لب تشنه فرات! تشنه ماند از لب او
او آب حیات سفره ی لولاک است
از مادر غم؛ من چه بگویم زینب
فرزند علی؛ عقیله ای بی باک است
با صبر جمیل می شود زیبا دید    
چون داغ حسین برتر از ادراک است  

شاعر : مهدی موحدی