کیست این بانو که بر دلها خدایی میکند
کِشتیِ بی بادبان را ناخدایی میکند
هرکه گوید یاحسین او را هوایی میکند
آنکه امشب باز ما را کربلایی میکند
دختر یعسوب دین حیدر، مسلّم زینب است

قافله سالار، بعد از حضرت ارباب، اوست
آنکه دارد یک دل آزرده و بی تاب، اوست
آنکه اِستاده چو کوهی در دل گرداب، اوست
روضه خوانِ کربلا و نیزه ی مهتاب اوست
آنکه دارد سینه ای آکنده از غم زینب است

اینکه افتاده به پایش وسعت کرببلا
لابه لای نیزه ها میرفت اما بی صدا
رفت اما سوخت جانش در میان خیمه ها
یک نگاهش روی محمل جانب خون خدا
بینِ گودال آنکه دیده داغ اعظم زینب است
 
بین خیمه معجرش آتش گرفت و دم نزد
گوشه ی چشم ترش آتش گرفت و دم نزد
گیسوان خواهرش آتش گرفت و دم نزد
از عطش بال و پرش آتش گرفت و دم نزد
آنکه دارد در دلش شورِ محرّم زینب است

شاعر : رضا باقریان