يا رب الهی العفو
یا رب الهی العفو
کی می شود که از من     تنها خدا بماند
ناپاکی اَم بریزد    پاکی بجا بماند
من لایق عطای    ماه خدا نبودم
پس این تویی که خواهی    دل با خدا بماند
حالا که آمدم با     حال دعا و توبه
ایکاش که همیشه    حال دعا بماند
آمد محبّ حیدر    عطشان جام کوثر
تا جرعه ای بنوشد    با مرتضی بماند
گاهی مرا صدا کن    لطفی بر این گدا کن
زهرایی اَم عطا کن    تا این عطا بماند
یا کربلایی اَم کن     یا مجتبایی اَم کن
جا مانده از خدا را    مگذار جا بماند
دیگر مده عذابم      با بی مَحَلّیِ خود
بگذار در حریمِ         لطفت گدا بماند
این دست خالی اَم را     خالی تو بر مگردان
بَد می شود برایت    درمانده وا بماند
از فرط بی وفایی   من عهدها شکستم
دستم اگر بگیری    عهد و وفا بماند
از این دَرَم برانی    باز از دری در آیم
از تو که کم نیاید   یک بی وفا بماند
پرونده ام سیاه است     از بسکه پر گناه است
مَپْسَند نام من در     اهل خطا بماند
این شهر پُر گُنَه را    کن عاشق حسینت
شاید بخاطر او     روحِ حیا بماند
من سفرة دلم را   بی خود که وا نکردم
مگذار در دل من    جز کربلا بماند
یا مظهر العجائب  جان امام غائب
مگذار دشمن تو در نینوا بماند

شاعر : محمود ژولیده