دلخوش از اینم که علی گشته امامم
ذکر علی بر لب و زینت به کلامم

عینِ علی عین کمال است و سعادت
لامِ علی لازمه بر طوف و عبادت

یای علی یادِ خدا زنده نماید
یای علی یکصد و ده عقده گشاید

یا اسدالله همه هستی به فدایت
صد چو منِ خسته بیفتاده به پایت

من چه بگویم ز تو ای حیدر کرار
ای که شود مستِ رُخَت حضرت دادار

حاتمِ طایی شده محتاج عطایت
جن و ملک زائرِ ایوانِ طلایت

صد چو سلیمان همه آواره به کویت
میکِشد حق طرحِ جنان از سر و رویت

تیغ دو دم میکشی هر دم تو به میدان
گفته پیمبر که فدایت شوم ای جان

ضربه ی شمشیر تو افضل ز نماز است
کار تو‌ هر شب به خدا راز و نیاز است

باده بده باده بده یا اسدالله
تا بکشم نعره علیاً ولی الله

باده بده تا که بگویم ز مقامت
تا که بگویم ز شگفتی ز کلامت

تا که بگویم همه دم حبل متینی
جانِ جهانی به خدا حصن حصینی

کعبه تویی قبله تویی سعی و صفایی
عبد خدا محوِ خدا نورِ خدایی

هم اسدالله ، ولی الله ، اُذن الله
هم شده ای بر همگان سرور و مولی

هم پدر خاکی و هم باعثِ افلاک
هم شده ای جانِ جهان خواجه ی لولاک

صاحب آن خطبه ی بی نقطه تو هستی
قامتِ شیرانِ عرب را تو شکستی

شیر اُحد شیر جمل شیر حنینی
صاحب مایی و پدر بر حسنینی

هر که به میدان ز ازل با تو در افتاد
عاقبت الامر بر افتاد و ور افتاد

درد کشیدی نکشیدی ز دلت آه
درد کشیدی و نفهمیده به جز چاه

شرطِ قبولی شده ای بر همه طاعات
بی تو شود بسته بسی بابِ مناجات

بی تو خدا را نپرسیده ام ای عشق
بی تو شود سیرت انسان همه دم زشت

بی تو نباشد به جهان صلح و صفایی
وای اگر رخ بدهد روز جدایی

ظاهر و باطن تویی ای نور خداوند
اول و اخر شده ای دلبر و دلبند

در حرمت جلوه کند حضرت دادار
لطف خدا در حرمت گشته پدیدار

در حرمت دست خدا دیده ام ای نور
دل بکند زائرت از جنت و از حور

شاعر : سیروس بداغی