هرکس پی هم زبان خود می گردد
هر دل پی دل ستان خود می گردد
روزی که کند پدر فراراز فرزند
حیدر پی دوستان خود میگردد
ایینه ی مهر روشن از یاد علی است
تسبیح ملک در اسمان ناد علی است
گر سلطنت هر دو جهان می خوای
در بندگی علی و اولا علی است
عمری است مرا مونس جان نام علی است
دل خواست که در سایه ی این نام بمیرم
ساقی می ای بده که مرازیر و رو کند
بویش ز دور کار هزاران سبو کند
دنیا اگر علی نداشت ابرو نداشت
دنیا مدام شکر چنین ابرو کند
بی مهر مرتضی به جنان ره نمی دهند
بالله کلید باغ جنان مهر حیدر است
دوست دارم من به اوای جلی
در نجف یک شب بگویم یا علی
تا نگرداند نظر حیدر نگردد اسمان
تا نگوید یا علی  گردون نخیزد از زمین