خوش به حال کسی که تا حالا
پای او به مدینه وا نشده

یا اگر رفته خوب می فهمد
دردهای دلش دوا نشده

حرفهای نگفتنی بسیار
شهر پیغمبر خدا دارد

روضه در روضه هر وجب خاکش
کوچه در کوچه کربلا دارد

فاجعه در کمین یک مادر
خاک کوچه پر از تلاطم شد

حرمت چادری که در کوچه
خاکی از رد پای مردم شد

مادری که تمام مادرها
از ازل تا ابد به قربانش

به فدای دل پر از دردش
غم و اندوه بیت الاحزانش

در شب غربت امامی که
آبروی همه دو عالم بود

اشک پیغمبر خدا جاری
قد زهرا ز ماتمش خم بود

لشکر کوچه آمد و این بار
مثل مور و ملخ هجوم آورد

از بر و بوم و از سر دیوار
طرح یک ماجرای شوم آورد

سوی بزم شراب نامردان
با دل خون شبانه اش بردند

آه مثل علی غریبانه
دست بسته ز خانه اش بردند

اشک سرخی که داشت بر دیده
خبر از غصه نهانش بود

روضه خوان غروب عاشورا
لرزش دست و زانوانش بود

نیمه شب تا امام مظلومم
بین آن کوچه ناله ای می کرد

یاد دستان بسته ی زینب
یاد اشک سه ساله ای می کرد

در حضور تو ای امام غریب
روضه را یک اشاره ای کافیست

تا کنی یاد خیمه های عطش
گریه شیر خواره ای کافیست

من فدای تو ای گل زهرا
چه بلاها که آمده به سرت

باز هم شکر لحظه آخر
شمر و خولی نبود دور و برت