آسمان تکیه به دستان تو دارد عباس
مرغ دل خانه در ایوان تو دارد عباس

در حریمت نه فقط دلشدگان حیرانند
عشق هم دست به دامان تو دارد عباس

شب از آن روز که چشمان تو خاموش شده ست
رنگ گیسوی پریشان تو دارد عباس

ابر هرگاه که می بارد از انبوهی بغض
شرم از تشنگی جان تو دارد عباس

طور عشق است نگاه تو و موسای دلم
بهره از مشرب عرفان تو دارد عباس

خیمه ها تشنه آبند و لب دشنه ی رنگ
صحبت از شام غریبان تو دارد عباس