چشمامو می‌بندم خودم و تو قم می بینم

روبروی اون ضریح با شکوه می شینم

خودم و تو لابلای زائرا جا میکنم

سفره ی دلم رو باز پیش بی بی وا میکنم

فاطمه معصومه

******

خورشید از طلای گنبدت توون می گیره

هر شب ماه هم از کرامت تو جون می گیره

خادم گوشه ای از صحن و سرات میکاییله

کفش داریات همه زیر نظر جبراییله

فاطمه معصومه

******

دل پر می زنه گاهی به قم گاهی خراسان

کرده گمونم هوای زعفرون و سوهان

بین شهر قم و مشهد شده آینه بندونی

شده بر پا یک دهه بزم صفا مهمونی

فاطمه معصومه

شاعر : رضا رسولی