خسته ام خسته از این بی سرو سامانی ها
دلخوشم من به تو ای شاه خراسانی ها

نه فقط شاه خراسان شدی ای گوهر عشق!
تاج روی سر ایرانی و ایرانی ها

دور از دیدنتان سخت دلم می گیرد
مثل دلتنگی یعقوب و کنعانی ها

می رباید همه را برکتتان، این سندش:
مسجد یزدی ها، تکیه گیلانی ها

مهربانی شما شهره آفاق شده
همه غرقند در این خیل فراوانی ها

امشب آغوش گشوده است ضریح تو که من
دورتر باشم از این شبه مسلمانی ها

تا که از صحن به بیرون قدمی بگذارم
می شوم باز پر از حسرت زندانی ها

با تو آبادترین باغ در این منطقه ام
نقطه آخر تشویش و پریشانی ها!

شاعر : احسان منصوری