قلبم شکسته اما اندازه ی سرت نه

آشفته دیده بودم مانند پیکرت نه

تا شام غصه خوردم با تو ولی نگفتم

ای كاش ساقی‌ات بود اینجا وخواهرت نه

پای تو ایستادم وقتی همه نشستند

پایت همه نشستند سرو تناورت نه

یك كربلا برایت تا كوفه گریه كردم

در اشك دیده بودم در خون شناورت نه

از ابرها گذشتیم با كاروان گریه

چشم همه سبك شد چشمان دخترت نه

در خواب پر گرفتم ای ماه مِه گرفته

تا عرش دیده بودم بالای منبرت نه

بین صفای آهت تا مروه ی نگاهت

عالم دویده اما همپای هاجرت نه

شاعر : محمد بختیاری