زهرای من غمت به خدا می کشد مرا
ظلمی که شد به تو جفا می کشد مرا
رخسار نیلگون شده از سیلی ستم
پنهان نمودنت ز وفا می کشد مرا
دست مرا رضای خدا بسته نازنین
بی یاوری تو به بلا می کشد مرا
پرپر شدی ز ظلم عداوت برابرم
دوری روی تو بخدا می کشد مرا
هنگام غسل تو شب وروزم یکی شده
دیدم به پیکر تو چها می کشد مرا
پشت و پناه من همه دم یاری تو بود
کردی به خصم خویش دعا می کشد مرا
ای مهربان ودلبر محنت کش علی
هجرت بدون چون وچرا می کشد مرا
بسیار طعنه از کس و ناکس شنیده ام
دشمن جداو دوست جدامی کشد مرا
یک سو غم تو دارم و سویی غریبه ام
اما حدیث کرب وبلا می کشد مرا
سروده ی حاج حبیب الله موحد
منبع:سایت مادر بهشت
- پنج شنبه
- 21
- اردیبهشت
- 1391
- ساعت
- 4:58
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه