مانند تو کسی تک وتنها نمی شود
زندانی مصیبت و غم ها نمی شود

جسمت اسیر ضربه شلاق و ناسزاست
این زخم های کینه مداوا نمی شود

این رسم میزبانی یک روزه دار نیست
افطار او به مشت ولگد وا نمی شود

زنجیرها رسانده سرت را به زانویت
کاغذهم این چنین که تویی تا نمی شود

اعضای پیکر تو زهم منفصل شده
این پا دگر برای شما پا نمی شود

این سرفه های خشک تو یعنی که تشنه ای
آبی نصیب حضرت دریا نمی شود

آری تو هم به جد غریبت کشیده ای
ننویسم از مصیبت عظما نمی شود

شکرخدا که دختر تو جای دیگری ست
با پیکر نهیف تو تنها نمی شود

اما دلم گرفته ز اندوه دختری
طشت وسر و سه ساله و بابا نمی شود

شکرخدا که دست تو انگشتری نبود
بر روی دستهای تو دعوا نمی شود

هنگام حمل پیکرتان بین کوچه ها
شادی و صوت و هلهله برپا نمی شود

شاعر : محمود یوسفی