من موذن غربت بر مناره ی عشقم

در سپهر تنهایی تک ستاره ی عشقم

سینه ای شرربارم حسرتی دل آزارم

چشم مانده در راهم در نظاره ی عشقم

کوفه ای به خون تشنه در به در به دنبالم

می کشد سوی دارم استخاره ی عشقم

سرخی لبم گوید مست باده ی نابم

لاله ام ولی پرپر از اشاره ی عشقم

آه اگر کشم ، کوفه بین شعله می سوزد

بارقه فرو ریزد از شراره ی عشقم

دار عاشقان باشد مهد وصل جانانه

یاد طفل عطشان گاهواره ی عشقم

ای حرم میا کوفه حرمتت نمی ماند

الحذر ز چاه غم ای تو چاره ی عشقم

شاعر : سید محمد میرهاشمی