زِراه مهـــــر و وفـــا گـــر كـــني نگاه مرا

بــه قـــدر ذرّه نمـــاند دگـــر گنــــاه مـــرا

رضاي توست رضا جان، رضاي حق, آري

يقين كه نيست دراين هيـچ اشتـــباه مـــرا

به درگــه تـــو پـــناه آورم بـــه هــر مشكل

كه نيست جز تو دراين شهر كس پناه مـرا

بِدان اميد به ‌درگــــاهت آمـــدم كـــه مــگر

به وقت مــرگ نـــوازي به يك نگـــاه مرا

چه غم در ايـن ســـفر پــــر خطر زِتنهائي

بود ولاي شما چــــون رفيـــق راه مـــــرا

شود كه از ره لطف و كرم به روز حـساب

شوي به نزد خـــــداوند عـــذرخواه مــــرا

گـواه دوستيـــت از «شكوهي» اَر خواهند

تويـــي تويــي به خـــدا بــهترين گواه مرا

منبع:سایت آیینه حکمت