دوباره مرغ این سینه به فکر سِیرِ در طوس است
خدا را شکر میگویم که این دل با تو مأنوس است
رجب...ذی القعده... می چسبد زیارت کردنت آقا
زیاراتی که منصوص و زیاراتی که مخصوصه است
چنان که قبل ذی الحجه رسیده ماه ذی القعده
بدون طوف در مشهد طواف کعبه منحوس است
"برو" یعنی "بمان پیشم"، "نمی خواهی نمی آیم"
تکلم کردن عاشق پر از افعال معکوس است
میان زندگیِ تک تک ما را که می گردی
عطایای تو ملموس و کرامات تو محسوس است
صدای چیست می آید؟ گمانم از کلیسا بود
مسیحی سجده ات کرده... صدای زنگِ ناقوس است
سگ ولگرد در مشهد، نگاهش خورد بر گنبد
به یمن این نظر کردن، مقرّب تر ز طاووس است
عَسیٰ أنْ تَکْرَهوا شیئًا...هُوَ خیرٌ لَکم... باشد...
...شده روزی من خیری، که در دوری و افسوس است
مرا بیست و سهٔ ذی القعده راهی کن دلم تنگ است
لبم بدجور این شب ها به فکر اذن پابوس است
شاعر : محمد جواد شیرازی
- سه شنبه
- 6
- مهر
- 1395
- ساعت
- 19:22
- نوشته شده توسط
- سید محسن احمدزاده صفار
- شاعر:
-
محمد جواد شیرازی
ارسال دیدگاه