بگذرید از گنهم من خجل اربابم
هر چه باشد نمی از خاک و گل اربابم

بین ما گرچه زمین تا به سما فاصله است
نیستم دور،که من متصل اربابم

حور و قلمان جنان هم دل من را نبرند
من فقط مشتری روی گل اربابم

هر کسی روز جزا همره ارباب خود است
من کی ام ،منتسب و مشتمل اربابم

گرمی مهر حسین است انیس دل من
با وجودی که بدم مشتعل اربابم

شب جمعه ست گدا سوی حرم آمده است
راستش مست و خمارم کسل اربابم

با غم روضه ی شهزاده ی او میسوزم
سخت میسوزم و خود معتدل اربابم

ارباً اربا که شنیدید خدا میداند
من مصیبت زده ی داغ دل اربابم

خویش را با سر زانو به تن پاره رساند
لشگری خندد و من منفعل اربابم

شاعر : محمود ژولیده