در کوفه کسی یاریِ این زار نیامد
یاری ز کسی جز در و دیوار نیامد

دستان زیادی همگی عهد بستند
دستش چو ببستند یکی یار نیامد

تبدار شد از سیلی و شلاق حریفان
از بهر تبش هیچ پرستار نیامد

پایش همه تاول بدنش پر ز جراحت
مرهم به جز از سنگ به بیمار نیامد

بردار کشیدند تنش از رهِ کینه
جز باد صبا کس به سرِ دار نیامد

بر دامن دار از دل هر کوچه رسیدند
حتی نفری جز پیِ دیدار نیامد

کوبیده شد از بام به روی ورق خاک
حرفی به لبش جز غم دلدار نیامد

آماده شو ای دل که دگر بار بگویی
ای اهل حرم میر و علمدار نیامد

داریوش جعفری