به تماشای تو ای باغ بهار آمده است 
آسمان ها همه بر گَشت و گُذار آمده است 
شوق دیدار تو را بلبل شیدا دارد 
گل زیبا به تمنای نگار آمده است 
حسرت وصل تو عمری است به دل ها مانده 
دیده این بار به امید قرار آمده است
آن چه در سینه ی ما می تپد و پَر گیرد 
مرغ جان است کنون از پی یار آمده است 
آهوان سر به کف آیند به قربانگاهت 
همه گویند خوشا وقت شکار آمده است 
آن که جان می دهد از هجر تو ای مهر نهان
خسته جانی است که با حال نزار آمده است 
قلب ها بی تو شکستَه ست بیا ای گل من
غصه بر سینه نشستَه ست بیا ای گل من 

چشم های همه از روز ازل سوی تواند 
مهر و مه سیر کنان از پی سوسوی تواند
عرشیان در طلب خیمه ی تو در صحرا 
قدسیان بوسه زن خاک کف کویِ تواند
لحظه هایی که پر از نور به شام تارند 
چون ستاره به میان شب گیسوی تواند 
ذکر لا حَولَ و لا قوَّةَ اِلا بالله 
ذکر توحید و همه ، نغمه ای از هوی تواند
هر چه محراب بُوَد خَم شده بر خاک رهت 
عقل ها معتکفان خَم ابروی تواند 
نه فقط ما و همه اهل جهان بی تابیم 
اهل بیت اند که مشتاق گل روی تواند 
همره جمع رسل هر که بیامد به وجود 
هر امامی به لبش ذکر اباصالح بود 

دیده ها چشم به راه است بیا مهدی جان 
زندگی بی تو گناه است بیا مهدی جان 
چشم هایی که به سوی تو بُوَد هر لحظه 
منتظر بهر نگاه است بیا مهدی جان 
ما همه غافل و تو حاضر ناپیدایی 
روی ما گر چه سیاه است بیا مهدی جان 
گر امید تو نباشد همگی می میریم 
بودن بی تو تباه است بیا مهدی جان 
لحظه لحظه دل ما ذکر تو را می گوید 
تپش سینه گواه است بیا مهدی جان 
بشنو این گونه که بانوی مدینه گوید 
مادرت چشم به راه است بیا مهدی جان 
در شب تار فراق تو همه دلگیریم 
گر نیایی به خدا از غم تو می میریم 

آخر ای حاضر پنهان ز کجا می آیی 
از فراسوی زمان جانب ما می آیی 
ما که دوریم ز درگاه خدا امّا تو 
سمت ما ای همه ی عشق خدا می آیی 
جمله بیمار فراق تو و هجران توایم 
سوی بیماری ما بهر شفا می آیی
سر دهی بر همگان بانگ انا المهدی را 
فصل رجعت رسد و با شهدا می آیی 
بر تقاص حرمِ چادر آغشته به خاک 
یا به خونخواهیِ آن دستِ جدا می آیی 
تکیه بر کعبه زنی ، منتقم خون حسین 
یعنی از کعبه و از کربُبَلا می آیی 
ای جگر گوشه ی زهرا به فدایت مهدی 
منتظر مانده جهان بهر ندایت مهدی 

شاعر : محمد مبشری