جایی که میگیرند دست ناتوان را

پیر زمین افتاده دارد آسمان را

تطهیر شد هرکس که وا شد پایش اینجا

دیدند مردم حکمت آب روان را 

سگ های اطراف حرم را میپذیرند

تحویل میگیرند وقتی آهوان را

یکبار می آیم سه دفعه او میاید

یعنی که تضمین میدهد سود کلان را

من از رفاقت با کریمان سود بردم

هر موقعی رفتم خراسان سود بردم

صدشکر برگ دعوتم داده همیشه

پیش همه حیثیتم داده همیشه

حج فقیران آمدم دارا شدم من

محتاج بودم ثروتم داده همیشه

مستانه گشتم صحن هارا فیض بردم

جنت به جنت نعمتم داده همیشه

طعم غذای حضرتی مانده به کامم

آقا دراین صف نوبتم داده همیشه

من پای این سفره غذارا دوست دارم

ته مانده لطف رضارا دوست دارم

سلمانی شهرش سلیمان شد در آخر

از یمن او قبرش گلستان شد در آخر

خیلی فلج آمد به اینجا راه افتاد

خیلی مریض آمد که درمان شد در آخر

یکبار آمد درحرم یکبار رو زد

بی خانمان طوس سلطان شد در آخر

وقتی که در پای ضریحش گریه کردیم

جان دادن ما نیز آسان شد در آخر

گفته میاید در کنار ما سه دفعه

چه عزتی داده به ما آقا سه دفعه

داریم کل خیرها را در کنارت

دیدیم ما عرش خدارا در کنارت

باید که دور تو قیامت باشد اینقدر

وقتی نشاندی هرگدارا در کنارت

خیراز دو دنیایش ببیند حق زینب

هرکس که آوردست مارا در کنارت

حس میکنم پیش رضا پیش حسینم

حس میکنم کرببلا را در کنارت

گفتم حسینو تا به اینجا آمدم من

از کربلاییهای راه مشهدم من

ای روضه خوان با دیده تر روضه خواندی

هرخطبه ای گفتی در آخر روصه خواندی

ابن الشبیب آمد به پابوست برایش

از غربت ارباب بی سر روضه خواندی

گفتی از آن سرنیزه هایی که رسیدند

گفتی ازان صدپاره پیکر روضه خواندی

از خیمه هایی که پراز نامحرمان شد

با ماجرای قحط معجر روضه خواندی

گفتی نمازش را نشسته خواند عمه

درگوشه گودال تنها ماند عمه

شاعر : سید پوریا هاشمی