ﺩﻭﺵ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﯾﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺘﻢ ﺑﺮﺩﻧﺪ
ﻭﻧﺪﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻠﮑﯽ ﺑﺴﭙﺮﺩﻧﺪ
ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﻠﮏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪﻡ
ﺭﺍﻫﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺟﻨﺎﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪﻡ
ﭼﻪ ﺑﻬﺸﺘﯽ ! ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻫﺎﻟﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ
ﻃﺎﻗﯽ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﺍﻩ ﻋﺒﻮﺭ
ﺍﻫﻞ ﺟﻨﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺹ ﻗﻤﺮ ﻣﯽﺑﻮﺩﻧﺪ
ﻫﻤﻪ ﺁﯾﯿﻨﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺍﺯﻝ ﻣﯽﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺳﯿﻨﻪﻫﺎ ﭘﺮ ﺯ ﻣﯽ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺗﻬﯽ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺑﻮﺩ
ﺣﺠﺮﻩﻫﺎﺷﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﮒ ﮔﻞ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻮﺩ
ﺍﻧﺒﯿﺎﺀ ﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﻧﻮﺭ ﮔﺬﺭ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻣﯽﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ
ﻣﻠﮑﻢ ﺩﺍﺩ ﻧﺸﺎﻥ، ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ
ﻣﻠﮑﻢ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻃﻠﺒﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮ
ﺗﻮ ﭘﺮﺳﺘﻮﯼ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﻥ ﻻﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮ
ﻫﻤﻪ ﺍﻫﻞ ﺟﻨﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ
ﺁﻧﭽﻪ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺟﻨﺖ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻮ ﺍﻧﺪ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﻠﮏ ﺍﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﺸﺖ ﺧﻄﺎﺏ
ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻍ ﺟﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻦ ﮔﺸﺖ ﺧﺮﺍﺏ
ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﺗﺸﻨﻪ، ﻣﯽ ﻧﺎﺏ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟
ﻫﻤﻪ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﺗﻮ، ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟
ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﺩﯾﺪﻥ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﮔﺬﺷﺖ
ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯﻡ ﺑﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﺭﺥ ﺁﻥ ﯾﺎﺭ ﮔﺬﺷﺖ
ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺁﯾﺪﻡ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺿﻪ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺑﯽﺩﻭﺳﺖ
ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻍ ﺟﻨﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﯽﺩﻭﺳﺖ
ﺑﻬﺮ ﻣﻦ ﺑﺎﻍ ﺟﻨﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺭﻭﯼ ﺣﺴﯿﻦ
ﺯﯾﻦ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺑﺒﺮﻡ ﺳﻮﯼ ﺣﺴﯿﻦ
ﺑﺒﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺯﻟﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ
ﺑﺒﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﺍﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ
ﺑﯽ ﺣﺴﯿﻨﻢ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺣﻖ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﺍﺳﺖ
ﺑﺒﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺣﺴﯿﻦ ﻭ ﺣﺴﻦ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺍﺳﺖ
ﺑﯽ ﺣﺴﯿﻨﻢ، ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻡ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﻥ، ﺷﺐ ﺑﺎﺷﺪ
ﺑﺒﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮ ﻭ ﺯﯾﻨﺐ ﺑﺎﺷﺪ
ﯾﺎ ﺑﻪ ﺩﻭﺯﺥ ﺑﺒﺮﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﺑﺪﻧﻢ
ﯾﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺳﺮﺍﯼ ﺷﻪ ﺻﺪ ﭘﺎﺭﻩ ﺗﻨﻢ
ﺑﻪ ﺟﻨﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﮔﻞ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻣﺴﺎﺯﯾﺪ ﻣﺮﺍ
ﺍﺯ ﺣﺴﯿﻦ ﺍﺑﻦ ﻋﻠﯽ ﺩﻭﺭ ﻣﺴﺎﺯﯾﺪ ﻣﺮﺍ

شاعر : حمید کریمی