ای وای از آن حدیث به دفتر نیامده
 ای وای از آن شروع به آخر نیامده
 ای وای از آن یقین به باور نیامده
 ای وای از آن مزار کبوتر نیامده

 ای وای از آنکه رفته و دیگر نیامده

 ای دل حدیث دختر طاها شنیده ای؟
 یَرضی شنیده ای لِرضاها شنیده ای؟
 هنگامۀ نماز دعاها شنیده ای؟
 حتی تَوَرّمت قَدَماها شنیده ای؟

 أمّن یُجیب، اینهمه مضطر نیامده

 یاللعجب، فصلّ لربّک ولادتش
 واحیرتا لِیذهبَ عنکم شرافتش
 طوبی لهُم وَ حُسن مَآب است مدحتش
 جبریل با تمام بزرگی و رتبتش

 از عهدۀ ستایش او برنیامده

 اما چه سود حرمت قرآن شکسته شد
 یکباره قلب سورۀ انسان شکسته شد
 در را زدند و حرمت مهمان شکسته شد
 نان ریخت، سفره سوخت، نمکدان شکسته شد

 فصل غریبی تو چرا سر نیامده؟

 زهرا هنوز گریه بیگاه می کند
 مولا هنوز سر به دل چاه می کند
 پاییز ادعای أنا الله می کند
 صبح بهار از آمدن اکراه می کند

 آیا هنوز وقت مقرّر نیامده؟

شاعر : مهدی جهاندار