نزد خالق هر کسی باشد فرودش بیشتر
در مسیر بندگی باشد صعودش بیشتر

اهل صوم و صمت باش و دل به پرحرفان مبند
مزبله وقتی بسوزد هست دودش بیشتر

خواست لیلا تا که مجنون را مقربتر کند
کاسه ی او را شکست و آزمودش بیشتر

بهره ها دارد دل ویرانه می دانم ولی
دل که می گیرد شود با گریه سودش بیشتر

وادی عشق است کیش ما، شکسته تر شود
هرکسی باشد در این وادی ورودش بیشتر

عاشقی که دل نبست اصلا به دنیا، می شود
با امام عصر خود گفت و شنودش بیشتر

بیشتر اصلا خودم دل را سپردم دست او
یا نه اصلا با محبت ها ربودش بیشتر

این همه دست تمنا از سر دلگرمی است
گر که لطفش خواهان جودش بیشتر

رحمت و خیری که از سوز دعایش می رسد
در زمان ابتلا بوده نِمودش بیشتر

در میان روضه ها می آید و حس می شود
در عزای مادرش زهرا وجودش بیشتر

بال پروانه اگر مسمار آزارش دهد
می شود در شعله در هم تار و پودش بیشتر

درد پهلو که کسی دارد نمازش مشکل است
دردسر دارد سجودش از قعودش بیشتر

بهر قتل شیر خیبر هر کدامش کافی است
درد بازو جای خود روی کبودش بیشتر