رقیه فدا شد

عزا در عزا شد ، رقیّه فدا شد

خرابه شبانه ، چنان کربلا شد

چه شوری به پا شد ، حرم نینوا شد

******

چه هنگامه ای در اسارت بپا شد

شبانه خرابه چنان کربلا شد

میان غم و اشک و آهِ یتیمان

گُلِ ناز مولا رقیّه فدا شد

هوای پدر در سرش بود و پر زد

دمی از جدایی  نیاسود و پر زد

چه حالی نصیب دل کودکان شد

به ناله تن عمه فرسود و پر زد

عزا در عزا شد ، رقیّه فدا شد

خرابه شبانه ، چنان کربلا شد

******

دوباره شده بزم اندوه فراهم

یکی بر سر و سینه می زد دمادم

یکی یا رقیّه بگوید پیاپی

یکی اشک خون ریزد از دیده نم نم

چه خوابی مگر دیده بود این سه ساله

که بربسته روی لبان شعر ناله

فقط نام بابا صدا می زد آن جا

به رخساره اش خونِ دل بسته هاله

عزا در عزا شد ، رقیّه فدا شد

خرابه شبانه ، چنان کربلا شد

******

بغل کرده عمّه ، گل پرکشیده

دو دستان او را نهاده به دیده

به گریه دوصد بوسه سازد نگارش

به مانند بوسه به نای بریده

هنوز جای شلّاقِ دون بر تنش بود

سرِ  بی بدن خفته بر دامنش بود

سکینه به سینه زنان نوحه خوانَد

رقیّه نه وقتِ  سفر کردنش بود

عزا در عزا شد ، رقیّه فدا شد

خرابه شبانه ، چنان کربلا شد

******

کجایی ابوفاضل ای شیرِ نامی

که دادِ رقیّه سِتانی ز شامی

و با هیبتت لرزه بر دشمن آری

بگیری ز آنان  عجب انتقامی

شبیه گل ناب  سیمای زهرا

رقیه عزیز دل و جان بابا

مدد سروری کن که هرساله گوید

به مدح و عزای تو شعری غم آرا

عزا در عزا شد ، رقیّه فدا شد

خرابه شبانه ، چنان کربلا شد

*****

شاعر : محمدرضا سروری

دانلود سبک