در نیمه های شب چه غریبانه در بقیع
دار و ندارِ زندگی ام دفن میکنم

ماندم چگونه سر کنم این عمرِ مانده را
وقتی تمامِ دلخوشی ام دفن میکنم
 
در بین بغض و غربتِ این شهرِ کینه توز
تنها پناه بی کسی ام دفن میکنم

زهرا تو را به پیشِ نگاهِ دو طفل خویش
این کودکانِ مادری ام...دفن میکنم
 
ای بضعه ی رسول مُکَّرم تنِ تو را
درحالتی که میبَری ام دفن میکنم

ای چرخ غافلی که به شهرِ شراره ها
همراه فاطمه علی ام دفن می کنم

داریوش جعفری