اومد،صدای شاه غریب،نمونده دیگه براش، حُرّ و زهیر و حبیب
اما، یه طفل بی تابیکه، کنار زینب رو تل، به واقعه نزدیکه
میگه، عمه بزار برم، داخل قتلگاه، پیش عمو جون
مگه، نمیبینی عمو، میون دشمنا، شده پریشون
توکه میدونی، خیلی غم دیدم
عمو جون بده، من هم جون میدم
" عمو حسینم "
میرم،به عشق روی پدر،میشم جلوشمشیرا،براعمو جون سپر
مثل،عمه منم شاهدم،این همه ظلم و غمو، باید برم جون بدم
عمو، نمیزارم کسی، تو رو شهید کنه، تا زنده هستم
میخوام، ازت دفاع کنم، تا که فدات بشم، با سر و دستم
با هم افتادیم، بین قتلگاه
ذکر لبهامه، مادر وا اماه
" مادر وا اماه "

شاعر : صادق اویسی

 منبع: گروه شاعران جواز نوکری