عمه بذار تا برم میدون
شبیه قاسم بشم قربون
عمو غریب و بی کس و یاره
تو قتلگاه داره میده جون
عمو شده بی سپاه،بذار بشم سپاهه عمو
بذار برم دستمو،هدیه کنم تو راهه عمو
حلالم کن عمه/میرم تا که باشم/سپر روبروش
نذارم که شمشیر/اصابت کنه بر/دهان و گلوش
(عمو ای حسین جان) ۲عمو جان حسین
دیگه کوله بارمو بستم
از این زمونه دیگه خستم
مثل ابالفضل عمو نگاه کن
به پوستم آویزونه دستم
با عمو نجوا میکرد،یه تیر اومد از سوی عدو
گلوشو در جا برید،افتاد روی سینه ی عمو
تو راهه دفاع از/عمو جونشو داد/و شد رو سفید
مثه مرغکی از/قفس شد رها و/به حاجت رسید
(عمو ای حسین جان) ۲عمو جان حسین

شاعر : امیرحسین سلطانی

منبع : گروه شاعران جواز نوکری