بند اول

خیلی چش به راه نشستم تا که از سفر بیایی

سر بذارم روی زانوهات بگی برام لالایی

بگیری یه بار دیگه منو تو آغوشت بابایی

چشمام تو راه شام/ بابا دنبالت میگشت

آخر دیدم سر/ غرق خونت رو تو تشت

دیدی تو هم منو / روی خارا بین دشت ؟

دشتای تو راه / داره مغیلان

رفته تو پاهام / خاره مغیلان

(بابایی بابا جون)

بند دوم

انقدر تار شده چشمام کسی رو نمیشناسم

کشیدن منو رو خاکا شده پاره این لباسم

کاش می آوردی بابایی از سفر پیرهنی واسم

از این حرومیا /دارم من خیلی گله

بستن رقیتو با /زنجیر و سلسله

خیلی منو زدن / بابا شمر و حرمله

زجر حرومی/ با مشت منو زد

چادر نماز/ من رو لگد کرد

(بابایی بابا جون)

شاعر : سید هاشم ساعی

منبع: گروه شاعران جواز نوکری