چه مردی شده
سپرِ دست عمو شد ، بدنِ عبدالله   طفل ده ساله چه مردی شده ماشالله
پیشمرگی شده بر جان و تنِ ثارالله  طفل ده ساله چه مردی شده ماشالله
******
از درِ خیمه روان شد چو عمو در خون دید
دورِ او حلقة شمشیرِ دو صد ملعون دید
نیمه جان مانده عمو روی زمین بی یاور
زخم او از عددِ اختر و مَه افزون دید
 
سپرِ دست عمو شد ، بدنِ عبدالله  طفل ده ساله چه مردی شده ماشالله
******
حالِ عمو جگرِ این گُلِ نورسته گداخت
دیده بر هرطرفی کرد ، کسی را نشِناخت
گفت باید بروَم ، عمه رها کن دستم
مثل مردانِ بلا ، شعرِ رجزنامه بساخت
 
سپرِ دست عمو شد ، بدنِ عبدالله   طفل ده ساله چه مردی شده ماشالله
******
گفت جان و سرِ من جمله به قربانِ حسین
آمدم کشته شوم بر سر پیمانِ حسین
نَسَبم هاشمی و پورِ دلیرِ حسنم
پرورش یافته اما  سرِ دامانِ حسین
 
سپرِ دست عمو شد ، بدنِ عبدالله   طفل ده ساله چه مردی شده ماشالله
******
رفت سردارِ عمو در صف میدان باشد
با تنِ کوچکِ خود عاهدِ پیمان باشد
دستِ خود حائِل شمشیر و تنِ عمو کرد
کوفه انگشت به دندان زده ، حیران باشد
 
سپرِ دست عمو شد ، بدنِ عبدالله   طفل ده ساله چه مردی شده ماشالله
******
خواست ثابت بکند عشق خود و عمو را
وقت رفتن تک و تنها مَگذارد او را
غرق خون ، تشنه به آغوش عمویش جان داد
سرخ با خونِ عمو  کرده گُلِ گیسو را
 
سپرِ دست عمو شد ، بدنِ عبدالله   طفل ده ساله چه مردی شده ماشالله
******
سروری در غم فرزند حسن نوحه سرا
تا شفیع تو شود شاه عرب در دو سرا
شش پسر داده حسن در ره امدادِ حسین
کشتگانِ سفرِ سبزِ شه کرب و بلا
 
سپرِ دست عمو شد ، بدنِ عبدالله   طفل ده ساله چه مردی شده ماشالله
******

شاعر : محمدرضا سروری