هلال ماه
کوچه ی غـم ، باز شد 

باز هم در خیمه ی دل پای ماتم باز شد 

عرش مِشکی پوش شد 

باز هم پـرونـده ی ماه محـرّم ، باز شد 

آســمان آهـی کـشید 

باد راه افتاد و پرچم پُشت پرچم باز شد 

بسته شد دربِ گُناه 

بــاب تـوبه نـیز بر اولاد آدم ، باز شــد 

شد دَمَم `یا فاطمه” 

تا که بر شکل هلال ماه چشمم باز شـد 

با تَعلّــق بر غمـش 

بنـد از پــایِ دلِ أحــرارِ عـالَــم بــاز شد 

`یاعلیّ” و `یاحسین” 

کودک قـلبـم زبانــش با دو تا دَم باز شد 

او شِـفایم داد و بعد 

بـالِ پروازم به سمت عرش أعـظم باز شد 

هم گـدا ارزش گـرفت 

هم گِـره از کـارِ او ، قَـــدرِ مُسَـلَّم باز شد 

روضه ی سربسته اش 

خط به خط با نثرِ جانسوزِ مُقرَّم باز شد 

آه ، فرقِ ماهِ شاه 

از وسط با ضربه ای بسیار مُحـکم ، باز شد 

با سه شعبه بعد از آن 

حلق طفل و بازوی ارباب با هم باز شد 

شاعر : محمد قاسمی