بر وادی وصال بر این دل نوا دهید
با اشک دیده سینه‌ی ما را جلا دهید

یک‌بار هم ز لطف قدم‌رنجه‌ای کنید
بر نوکران بی‌سر و پا هم بها دهید

سر بر کنیم و منتظر مقدم شما
منت دهید و کلبه‌ی ما را صفا دهید

از بس کرم به روی کرم دارد این حرم
لب وا نکرده حاجت هر بی‌نوا دهید

یک گوشه‌ی نگاه شما کیمیا کند
بر خاک پای خویش عیار طلا دهید

خواهید اگر که روسیهان معتبر شوند
فیض غلامی حرم خود به ما دهید

قدری گناه حائل ما و خدا شده
راضی شوید و آشتیمان با خدا دهید

تا آنکه روضه‌خوان حریم شما شویم
بر ما ز سوز فاطمه حزن صدا دهید

حیف است آرزو به دل از این جهان رویم
لطفی کنید و تذکره‌ی کربلا دهید

شاعر : قاسم نعمتی