رفتی و زداغت در سوز و در نوایم
خانه بی حضورت زندان شده برایم
اشک‌و‌ناله‌دارم ،درسینـــــــه آه دردم
سر برآر و بشنو من غرق در عزایم

قلب من شکسته/ نشسته/ خاک یتیمی بر سرم
 ای همیشه یارم/ قرارم/ رفتی تو پیش مادرم

رفتنت زخانه/ شبانه /‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آمد بیادم ای پدر
یاد زخم سینه /مدینه /آمد به ‌‌یادم ای پدر 

 ای همــه هست من // رفـتی از دست من

       ((وای از این  غم جدایـے))

شعله زد بجانم غمهـــــای بی شماره
یاد کربلا و آن مشـــــک پاره پــــاره
عهدخودوفــاکردعباست ای پدرجان
شد شهید عشق وقلبش پر از شراره

بانگ یا اخایش/صدایش / می آیداز صحرای خون 

 روی و دست و سینه /  زکینه/سرتا به پا شد لاله گون

از بدن جدا شد/ فداشد / دستش کنار علقمه
با دل شکسته/نشسته/در پیش رویش فاطمه

پر زخون پیــکرش // در برش مـــادرش

     ((وای ازین غم جدایـے))

شاعر : رسول میثمی