در حریم قرب ما ره از محرم میبریم
در محرم ما بدوش خویش پرچم میبریم

آدم و حوا برای بخشش از عصیان خویش
گریه میکردند و ما هم اشک ماتم میبریم

در پناه حضرت ارباب و سقای حرم
ما به بازار محبت نوحه و دم میبریم

مادری فریاد میزد در میان قتلگاه
ما به محشر اشک ازدیده چو زمزم میبریم

خواهری افتاده بر خاک و دوباره معجری!
ما میان روضه پی بر اسم اعظم میبریم

ماه شد تیره زمین لرزید از غیرت به خود
لیک ما از کربلا فیض دمادم میبریم

شیرخواره از عطش پرپر زند در خیمه ها
از فرات دیده با خود اشک نم نم میبریم

آب در شام غریبان گشت آزاد ای دریغ
نیست ششماهه ولی همراه خود غم میبریم

شاعر : مرتضی محمودپور