آمد آن ماه که خوانده ست پسر ، زهرایش
وام دارش شده ماه از اثر تقوایش

جلوه ی صبح قیامت قدِ چون طوبایش
متحیر شده یوسف ز رخ زیبایش

هر که شد تشنه ی توحید ، بود سقایش
دردمندان همگی در صفِ تاسوعایش

ز کراماتِ خدا جلوه ی بی حد دارد
چهره ی او نمک از روی محمد دارد

باب هر حاجت و هر ذکر و دعا آمده است
قمر هاشمیان وجهِ خدا آمده است

شیر مَردی دگر از شیر خدا آمده است
یا محمد ز دلِ غار حَرا آمده است

یا حسن با گهرِ عشق و وفا آمده است
یا حسین است و امام شهدا آمده است

چه مقامی ست به عباس ، شفیع دو سرا
شهدا رشک برندش همه در روز جزا

ای تمام ادب و جود و کرم یا عباس
بذل عالم همه از فضل تو کم یا عباس

کار ناید دگر از دستِ قلم یا عباس
هردَم از فضل تو حیدر زده دَم یا عباس

محرم سِر و نگهبان حَرم یا عباس
کاش بر مَقدم تو سر بنهم یا عباس

نگهی بس بوَدم تا گهر و دُر بشوم
منِ آلوده ز فیض نظرت حُر بشوم

هوشیاران دو عالم همه از چشم تو مست
بهر بوسیدن دستت شده ای دست به دست

تیر عشقت ز کمان جَست و به قلبم بنشست
در ازل دست خدا ، دل به سر زلف تو بست

هرچه از جود تو گفتند و نوشتند کم است
نیست در مکتب عباسِ علی حرف شکست

شیر مردان حرم گر همه پاینده شدند
همه بر قامت عباس پناهنده شدند

زده با گریه به چشمان تو گلبوسه امیر
یاد روزی که زند بوسه به چشمان تو تیر

یاد آنروز که رفتیّ و حرم گشت اسیر
خواهرت زینب مظلومه کجا و زنجیر

همه دربند و گرفتار ،  یتیمان صغیر
تو بیا ساقیِ بی دست مرا دست بگیر

ِبه «رئوفی» بچشان جانِ علی از جامت
به دَم و بازدَمش دَم بزند از نامت