بند اول
شب غربت ارباب عالم رسید
غم زینبش را به آهی میکشید
سرش بر دامن خواهرش تا سحر
بگوید که بی من نما قصد سفر(۲)
انت اخت الحسین
نایبه‌ی مادر من تویی
تمامی باور من تویی(۲)
صبوری پیشه کن بعد من زینبم
گریه کمتر نما منکه جان بر لبم
آه و واویلتا آه و واویلتا(۲)

بند دوم
شب ناله و اشک و آه و زمزمه‌ست
وداع زینب و حسین فاطمه‌ست
لب تشنه اش را گواهی تا گرفت
غم کربلا غصه‌های همه‌ست(۲)
انت اخت الحسین....
قرار بیقرار من تویی
در غم و غصه یار من تویی(۲)
ای به غم مبتلا زینب ای خواهرم
تو شریک غمم نایب مادرم
آه و واویلتا آه و واویلتا(۲)

شاعر : مرتضی محمودپور