بند اول
آیینه دار جلوه‌ی شیدایی توام
من بیقرار طلعت زیبایی توام
موی سرتو گشته شب قدر عاشقان
من در کمند زلف چلیپایی توام
ساغر بدست آمده‌ای ساقیا مدد
مست و خمار جام طهورایی توام
قدت به مثل سرو سهی بین دلبران
من در تحّیر از قد رعنایی توام
بالا بلندِ ام بنین، ماه هاشمی
مجنون شدم که محو تماشایی توام
دستم به دامن کرمت ساقی حرم
بستم دخیل بر حرمت صاحب علم

بند دوم
در زیر پرچم و علمت سینه زن شدم
از ناله هات صاحب بیت الحزن شدم
پیراهن محرم من از عطای توست
کنعانیم، چو یوسف گل پیراهن شدم
معراج عاشقانه تو علقمه شده
من در به در ز شهر خود از این وطن شدم
در این دیار من به تو محتاجتر ولی
بیچاره‌ی نگاه شه بی کفن شدم
دستان زینب از چه شده بسته در رسن
من داغدار سلسله‌ی در رسن شدم
آقا غم اسیری زینب ترا شکست
زین رو به چشمهای تو تیر جفا نشست

بند سوم
چشمان نافذ تو بصیرت خریده است
از بس کلام نغز ز حیدر شنیده است
تفسیر جامعه* تو (مطیع لامرکم)
این منزلت به شان تو آقا رسیده است
نقاش روزگار چو به اقلیم معرفت
با دست خویش خال و خط تو کشیده است
نقش جمال توست کمال آفرین شده
غیر ازجمال و طلعت توکس ندیده است
بالا بلند ام بنین مظهر وفا
پشت فلک به پاس قیامت خمیده است
سرچشمه‌ی کمال و ادب سر به زیریت
روح ادب شده سبب دستگیرت

شاعر : مرتضی محمودپور