در پیش نگاه داغدارم  

صد حیف اگر برادرم رفت 

عباس نبود،حرمله بود 

عباس که رفت معجرم رفت 

عباس که رفت خیمه پاشید 

افسوس نصیب خیمه ها شد 

گودال شلوغ شد ، به هم ریخت 

پای همه بین خیمه وا شد 

در طول مسیر کوفه و شام  

او از سر نی نظاره میکرد 

چشمان مخدرات گریه... 

بر آن سر و شیرخواره میکرد 

آنقدر که داغ سهمگین بود 

بر روی رباب چین می افتاد  

چون از سر نیزه ها دو سر بود 

هر چند قدم زمین می افتاد 

یک سر ، سر شیرخواره ی او 

یک سر ، سر زخمی علمدار 

والله قسم هزار دفعه 

افتاد میان کوچه بازار 

در پیش نگاه غیرت او 

من سیلی ظالمانه خوردم 

اصلاً سر و صورتم گواه است 

آنقدر که تازیانه خوردم