باران بهار
مثل باران اشک می بارد رقیّه  الامان از ظلم این آل امیّه
با فغان و ناله و فریاد و گریه  الامان از ظلم این آل امیّه
******
مثل باران بهار
از دو چشم اشک بار
می فشاند خون دل
درغم هجر نگار
می زند بر دل شرر
ماتم و سوگ پدر
کی از  این آه یتیم
می توان گیرد خبر

عمه را  گوید مدام
کی رسد بابا به شام
این سفر را عمه جان
می شود آیا تمام
مثل باران اشک می بارد رقیّه  الامان از ظلم این آل امیّه
******
یاد  بابا می کند
شور وغوغا می کند
با فغان بی امان
بغض دل وا می کند
داغ  بابا بر دلش
میوة غم  حاصلش
عاقبت این بار غم
گردد این  جا قاتلش

جان او بابای اوست
دین او  دنیای اوست
کز فراقش این چنین
گریه بر سیمای اوست

نو نهالی بی گناه
بی کس و بی سر پناه
کنج  ویران دیده تر
مانده در  شام سیاه
مثل باران اشک می بارد رقیّه  الامان از ظلم این آل امیّه
******
این گل فرخنده خو
با فغان و های هو
کاخ ظلمت بار کین
می نماید زیر و رو

این گل دور از وطن
گفته با بابا  سخن
از فغان و  بی کسی
از جفای اهرمن
دیده بابا را به خواب
پاشده با اضطراب
کرده با اشک بصر
در خرابه انقلاب
مثل باران اشک می بارد رقیّه  الامان از ظلم این آل امیّه
******
گریه هایش بی امان
ناله هایش با فغان
کی  رسد  داغ  دلِ
این صغیر نیمه جان
ظلم دربار  یزید
کرده  بابش را شهید
در  اوان  کودکی
قامتش از غم خمید
ای خداوند  کریم
یار رحمان و رحیم
دیدن  روی پدر
کن نصیب این یتیم
سروری با چشم تر
در کلامی مختصر
از رقیه گوید و
داغ جانکاه پدر
مثل باران اشک می بارد رقیّه  الامان از ظلم این آل امیّه
******

شاعر : محمدرضا سروری