من چُنان باد صبا ، مُشک فشان می آیم

دست‌بوسی طرف پیر مغان می آیم

گاه با شوق وصال و گهی از درد فراق !

گاهی اوقات چنین ، گاه چنان می آیم

جان گرفتیم ز پابوس علی اولِ راه

به امیدی که دهم پیش تو جان ، می آیم

گفتم: امسال اگر قسمت من بود طریق

من پیاده عوض دخترتان می آیم

چقدر آبله در راه دهن وا کرده

روضه دارم به نظر ، گریه کنان می آیم

پای ما خار ندیده ز توان افتاده

تا خود کرب و بلا مرثیه خوان می آیم

شاعر : علیرضا وفایی