ایام فاطمیه اول

خانه از غربت من شام غریبانه شده
گرد من زینب دلخسته چو پروانه شده

صورت نیلی و بازوی شکسته چکنم
وای من شهر مدینه ز چه بیگانه شده

چند روزیست که‌راه نفسم را بستند
اوج مظلومی من از در این خانه شده

خانه‌ام سوخته از آتش کینه یارب
گریه‌هایم همه با آه یتیمانه شده

میکشت غربت حیدر بخدا زهرا را
اشکم از دیده به پای رخ جانانه شده

کوچه‌وضرب‌لگد،خواب پریشان حسن
روز و شب باعث آزردن دُردانه شده