توسل به حضرت ام‌البنین(س)


بمناسبت وفات آن بانوی بزرگوار


ایهاالناس روح احساسم


مادر آب مادر یاسم


ادب نوکری به پیش حسین


داده ام درس من به عباسم


من ز مشک وعلم ،دلم خون است


چشمهایم همیشه گلگون است





گوهربخت من دگر گم شد


تیره از کین میان مردم شد


شد برون آدم از بهشت برین


جرمش از خوشه های گندم شد


فخرم این بس کنیز زهرایم


همچو مجنون میان صحرایم





در بقیع ناله‌اش بگوش آید


همه‌ی غربتش بجوش آید


بانسیم سحر ز خاک بقیع


ناگهان مضطرب به هوش آید


گوید ای جان من فدای حسین


ریختم هستیم به پای حسین





سر به زیر آمده چوسقایم


از خجالت به پیش مولایم


گر چه من مادر گل یاسم


عاشق بچه های زهرایم


من خجالت کشیده ام ز رباب


چونکه عباس من نیاورد آب





من نه مادر که ماهتاب شبم


من از این خانواده در عجبم


خوانده ام البنین مرا حیدر


من کنیزم کنیز ام ابم


از ازل عهد با خدابستم


مادر آب و آینه هستم





خاک این خانه توتیای من است


عرش اعلی به زیر پای من است


مهبط وحی خانه زهرا


افتخاری از آن برای من است


آستان بوس این سرایم من


به غم و غصه مبتلایم من





ای بهار خزان شده عباس


ای ز چشمم نهان شده عباس


پیش مرگ حسین شدی  پسرم


نیزه دارت سنان شده عباس


ز سر نیزه تا سرت افتاد


همه گفتند زینبم جان داد





غصه هایم سر آمده امشب


بهر من حیدر آمده امشب


ای مدینه دگر خداحافظ


ساقی و کوثر آمده امشب


مادر آب و آینه بدرود


میشوی میهمان یاس کبود





آسمان جلوه دگر دارد


گوئیا در دلش قمر دارد


قمر هاشمی ابوفاضل


ناله مادرت اثر دارد


پسرانش همه غلام حسین


هستیش شدفدای نام حسین





کاشف الکرب گفته احساسم


صدو سی و سه بار با یاسم


حاجتم را خدا روا کرده


آبرو داده حق به عباسم


دیگر این عمر من به سر آمد


بهر دیدار من پسر آمد
مرتضی_محمودپور