به بهانه‌ی میلاد 
حضرت اباعبدالله(ع)   

جلوه ارباب در عالم هویدا میشود

دل درون سینه‌ام غرق تمنا میشود

خانه‌ی زهرا و حیدر گشته عرش کبریا

غنچه باغ ولایت تا شکوفا میشود

جرعه نوشان ساقی بزم شهادت آمده

بعدازاین‌دردی‌کشان، میخانه‌ها وامیشود

فطرس آمد از برای التیام زخمها

بخشش از سوی امام عشق اینجا میشود

مظهر نور خدا شد جلوه‌گر ای عاشقان

صاحب این نور قدسیه معما میشود

فاش می گردد همه اسرار حی‌کردگار

تا که چشمان حسین بن علی وا میشود

میزند لبخند تا زهرا به روی مرتضی

شور شیرین از برای عشق برپا میشود

صاحب این جشن عظما حضرت خیرالبشر

کاشف سّر حسینی حی‌دانا میشود

(این‌حسین‌یک‌عاشق‌دارد آنهم زینب است)

قصه مجنون و لیلا سوی صحرا میشود

محور اهل کساء زهرا اگر شد، این پسر

در دو عالم علت غایی زهرا میشود

نوکریِ این پسر آقایی از پی‌آورد

هرکه نوکر برحسین گردید آقا میشود