اشعار شهادت حضرت مسلم(ع)،(كوچه كوچه مي روم شايد كسي پيدا كنم)

1368

كوچه كوچه مي روم شايد كسي پيدا كنم

اي دريغ از خانه اي تا لحظه اي مأوا كنم

كوچه گردي من از شهر مدينه باب شد

دست بسته اقتدا بر حضرت مولا كنم

گوئيا يك مرد از نامه نويسان نيست نيست

با كه يا رب شكوه از اين بي وفايي ها كنم

ميزنم بر قلب لشكر از يسار و از يمين

يا علي مي گويم وبا رزم خود غوغا كنم

قطع سازم ريشه ي هرچه علي نشناس را

من حسيني مذهبم از خصم كي پروا كنم

سنگها مهمان شناس و دسته ني ها شعله ور

در هجوم زخم ها ياد گل زهرا كنم

باغها را هر چه گشتم تير بود و نيزه بود

آب هم در كار نيست افطار خود را وا كنم

بر لب و دندان شكستن نيز راضي نيستند

ياد اطفال عزيزت صبح و شام آوا كنم

از همان جايي كه هستي جان زينب بازگرد

دلبرا رويي ندارم تا كه سر بالا كنم

رحم كن بر دختر شيرين زبانت يا حسين

عقده ها دارد دلم بايد تو را افشا كنم

كاش بودم شام و كوفه تا كه هنگام ورود

جسم خود را فرش راه زينب كبری كنم

تير كوفي چشم سقا را نشانه رفته است

خون بگريم خويش را همرنگ با سقا كنم

احسان محسني فر