میلادمسعودحضرت 

قاسم بن الحسن(ع)  

در خانه کریم عنایت زیاده شد

مستی‌ماهمه‌زشراب‌و زباده‌شد

سائل شدن به بیت کریمی گناه نیست

بخشش‌زدست پرکرمش کارساده شد

خورشید را ستاره‌ای از نور آمده‌ست

در پیش روی ماه چه مسرور آمده‌ست

بند تعلق از همه عالم گسیخته ست

پای برهنه رفته و از طور آمده ست

بیت کریم آل علی بی مثال شد

عاشق رسیده عشق چه خوش خط و خال شد

اهلا من العسل به لبش نقشه بست و بعد

بر سینه‌ی کریم ولایت مدال شد

نام کریم زاده به عالم چو برده شد

قاسم رسید و نجمه به زینب سپرده شد

قنداقه‌اش به دوش علمدار کربلاست

غصه در این میانه ز شادی فسرده شد

کوه عسل ببین ز لبش موج میزند

موی سیاه و تاب و تبش موج میزند

از آسمان حُسن ستاره دمیده است

انوار پر فروغ شبش موج میزند

این یادگار فاتح جنگ جمل شده

بین تمام جرعه کشان بی بدل شده

شاگرد رزم حضرت عباس تا که شد

در جنگ گفته‌اند که ضرب‌المثل شده

ارث شهامت تا ز گل یاس برده است

روح ادب ز مکتب عباس برده است

درکفّ‌باکفایتش همه احساس بوده و

بهرامام خویشتن احساس برده است

حالا دوباره نوبت بخشیدن آمده‌است

از آسمان طلیعه‌ی باریدن آمده‌است

این ماه رحمت از کرم زاده حسن

گسترده گشته موقع جوشیدن آمده‌است

با کام خشک و تشنه صدا زدعمو بیا

دشمن به تیر و نیزه مرا زد عموبیا

ظرف من از عسل شده لبریز بین خون

افتاده‌ام ز عشق به صحرا عمو بیا