تو ستار العیوب عالمی من عبد بدکارت

منم آن روسیاه کمترین در بین دربارت



منم آنکه مداوم لرزه بر عرش تو اندازم

بدون تو قمار زندگی را سخت میبازم



همیشه لطف کردی بر من درمانده ی مضطر

ولی من بد نمودم با تو ای رزاق و ای داور



هوای بنده ات را خوب داری ای خدای من

همیشه بر سرش رحمت بباری ای خدای من



تو تنها از درون باطن من با خبر هستی

کجا یک دم در رحمت به روی من تو بستی



منم آنکه نمک خوردم نمکدان را شکستم

به روی نعمتت یارب دو چشم خویش را بستم



حیا از من شده دور و خجالت نیست در کارم

به جز عصیان ندارم من ذخیره در پس بارم



اگر بد بوده ام یارب ز کار خود خجل هستم

در این ماه مبارک سوی تو آورده ام دستم



بیا و دستگیری کن از این عبد پشیمانت

ببخشا جرم این عاصی به حق اهل ایمانت



وحید زحمت کش شهری