تمام عالم هستی غمین است
 شب قتل امیرالمومنین است
دل اهل ولا را غم گرفته
 ز داغ مرتضی ماتم گرفته
درخت غم زده امشب شکوفه
 زنند بر سینه و سر اهل کوفه
 تمام شهر کوفه در عزا شد
 به هر جا بنگری ماتم به پا شد
تمام شهر کوفه در خروش است
چرا پس مسجدکوفه خموش است
 به بیت مرتضی غوغاست امشب
 به لب ها آه و واویلاست امشب
کنار بسترش غمدیده زینب
بریزد اشک غم از دیده زینب
 یتیمانی که گردیده نمک گیر
تمامی آمده با کاسه شیر
ولی زخم سر او برده تابش
 طبیب او دگر کرده جوابش
 سرشک دیده زینب روان است
 که بابارهسپرسوی جنان است
دیگر فارغ ز هر درد و محن بود
سرش بر روی دامان حسن بود
کنارش زینب و عباس بنشست
که ناگه دیدگانش را علی بست
حسین بر سر زنان سوزد از این غم
کناراو حسن گرید دمادم
حسین و مجتبی هردو سیه پوش
نموده جسم پاکش را کفن پوش
در آن دم روح با احساس آمد
به دلداریشان عباس آمد
به دست خاندانش آن یگانه
چنان زهرا شده دفنش شبانه
غریبانه شده تشییع حیدر
حسین بود و حسن سبط پیمبر
 دگرازرنج وغم حیدر رها شد
تمام دردهای او دوا شد
دگر راحت ز غم ها گشته امشب
 علی مهمان زهرا گشته امشب
کنار همسر پهلو شکسته
رسیده مرتضی فرق شکسته
بسوز ای دل که شد شام غریبان
برفته از جهان یار یتیمان
زلطف حق محب مرتضایم
 گدای درگه پاکش (رضایم)
 چوسائل بر درش بنشسته ام من
 امیدم را بر این در بسته ام من
بوددر هر دو عالم اوامیرم
شود در روز محشر دست گیرم