سرخوش از جـــامِ میِ لَم یزلی می گویم
سر اگر خواست غمی نیست بَلی می گویم  
بیخود از خود شده با صوتِ جلـی می گویم
صد و ده بـــار ” علیأ به علی ” می گویم
پدرم گفتـــه از آغـــاز بگو یا حیدر
به زمین خوردی اگر باز بگو یا حیدر
از همان روز به فرمـانِ پدر می گویم
مست از نامِ علی سینه سِپر می گویم
” ها علیٌ بشرٌ کیفَ بشر ” می گویم
بارها گفته ام و بــارِ دگــر می گویم :
عزّتِ هر دو جهان عزّتِ در نامِ علیست
و اذان قسمتی از نامِ دل آرامِ علیست
`یا علی” اسم به این جذبه و زیبایی نیست
قدرت اش قدرتِ جسمـانی و دنیایی نیست
هرکه شد بنده ی او بنده ی هرجایی نیست
به خدا غیـــرِ علـــی حضرتِ مولایی نیست
من در این شعر که با یادِ علی می خوانم
هر کجا خسته شوم ” نادِعلی ” می خوانم
یا علی... اسمِ تو سرمستِ شرابم کرده است
سرخوش از جامِ میِ و باده ی نابم کرده است
از درِ میکـــده ها سخـــت جوابم کرده است
نقــشِ انگـــورِ ضریـــحِ تو خرابم کرده است
می روم باز ولی مستم و بر می گردم
جلدِ ایــوانِ نجف هستم و بر می گردم
یا علی ... آمدی و بنده نـــوازی کردی
با دلِ خسته ی مــاتم زده بـــازی کردی
بین ایوانِ نجف خاطـــره ســـازی کردی
هرچه میخواست دلم دادی و راضی کردی
حضرتِ عشق عجب حال و هوایی داری
خودمانیم چه ” ایوانِ طلایـــی ” داری
یا علی ... روحِ مسلمانی سلمان هستی
پدرِ خاکی و همسایه ی بـــاران هستی
جانِ عالم به فدایت که خودت جان هستی
کفرِ محضیم همه گر تو مسلمــان هستی
تو قسیمی همه با حبِّ تو میزان دارند
دشمنان هم به کرامـاتِ تو ایمان دارند
یا علی... دردِ مرا جز غمِ تو مرهــم نیست
بنده ی عشقِ توأم بنده ی حیــدر کم نیست
بگــذار عالمیــان طــعنه زنندَم ... غم نیست
هرکه خود را سگِ کویِ تو نخواند آدم نیست
ما جوانـــانِ غدیریـــم خـــدا می داند
پاسِبانـــانِ غدیریـــم خــــدا می داند
شبِ تنهایــی ماه است علی جان برگرد
بر لــبِ آیِـــنه آه است علی جان برگرد
دل پریشانِ تو چاه است علی جان برگرد
قاتلت چشم به راه است علی جان برگرد
شک ندارم‌ که همین درد مرا خواهد کشت
عاقبت غربـــتِ این مرد مرا خواهد کشت