شکفته بر این نهر دو یاس کوچک
دو چشم فروزان ، دو الماس کوچک
دو گنبد به اندازه ی بی پناهی
شده کربلایی به مقیاس کوچک
غریبانه آغوش وا می کند اشک
به روی لهیب یک احساس کوچک
چه آرام و سنگین قدم می گذارند
چو پاهای مجروح از آماس کوچک
کنار فرات ، آه ، می بینی ای دل
به خون خفته جسم دو عباس کوچک
شاعر:پروانه نجاتی
- چهارشنبه
- ۱
- شهریور
- ۱۳۹۱
- ساعت
- ۱۳:۵
- نوشته شده توسط
- علی
ارسال دیدگاه