آرام جان
گوش فلک پرشد زبانگ ربنایت
کی از کنار کعبه می آید صدایت
درجای جای سینه ی تاریخ عالم
پیداست آثار ظهور روشنایت
لرزه بر ارکان ستم می افتد آن روز
از کعبه آید چون که آوای رهایت
آرام جان ما بیا آرام آرام
جان را صفا ده با شمیم جانفزایت
ای مستجاب الدعوه ما درغم اسیریم
ما را به یاد آور به هنگام دعایت
معذور دارم جای مرهم ، با گناهم
گرکه نمک پاشیده ام بر زخم هایت
جان ها فدای روضه ی شیب الخضیبت
خون کرده دل را روضه های کربلایت
ما راببر تا روضة الزهرا ، در آن جا
برما بگو از مادر غم مبتلایت
چون خاک افتاده به راه تو «وفایی»
گاهی نگاهی کن به خاک زیر پایت
- شنبه
- ۱۷
- شهریور
- ۱۳۹۷
- ساعت
- ۱۰:۹
- نوشته شده توسط
- سجاد
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
ارسال دیدگاه