رفته ز دستم علی اکبرم
ای واویلا چه آمد به سرم رفته ز دستم علی اکبرم
نشسته در غم تمام پیکرم رفته ز دستم علیّ اکبرم
امید خیمه امید لشکرم رفته ز دستم علیّ اکبرم
شکسته ماتم ستونِ کمرم رفته ز دستم علیّ اکبرم
*******
ای واویلا وای اکبر لیلا وای
تشنه به دریا وای خفته به صحرا وای
علیّ اکبر یل آزادم
شکسته شد آن گل شمشادم
میان این دشمن جلّادم
نمی رسد کسی به فریادم
أرباً و أربا شده دلبندم
بی رمق است پیکر فرزندم
دل دگر از ماندن او کَندم
شال عزایش به سرم بندم
ای واویلا چه آمد به سرم رفته ز دستم علی اکبرم
*******
ای واویلا وای اکبر لیلا وای
تشنه به دریا وای خفته به صحرا وای
نعشِ علی نهاده بر دوشم
رخت عزای پسرم پوشم
عزا شده دیدة غم نوشم
به سینه می سوزم و خاموشم
پیش جوانمرگِ فداکارم
ز دیده ها اشک عزا بارم
چگونه رو سوی حرم آرم ؟
تنش درون خیمه بگذارم
ای واویلا چه آمد به سرم رفته ز دستم علی اکبرم
*******
ای واویلا وای اکبر لیلا وای
تشنه به دریا وای خفته به صحرا وای
تیر عزا می شکَند جانم
خون چکد از سینة سوزانم
شکرِ خدا گویم و خندانم
شد پسرم کشته به میدانم
ز باغ من پَر زده پروانه
شکسته قلبم چه غریبانه
امان امان از دلِ غمخانه
پایة جانم شده ویرانه
ای واویلا چه آمد به سرم رفته ز دستم علی اکبرم
*******
ای واویلا وای اکبر لیلا وای
تشنه به دریا وای خفته به صحرا وای
بر تنِ صدپاره نظر دوزم
از لبِ خشکیدة او سوزم
سرخ و سیاه گشته اگر روزم
درس وفا بر همه آموزم
جان حسین بوده علی هایش
اصغرش و اکبرِ لیلایش
سروری هم دل کُند اهدایش
بلکه شود شافع فردایش
ای واویلا چه آمد به سرم رفته ز دستم علی اکبرم
*******
- یکشنبه
- 18
- شهریور
- 1397
- ساعت
- 12:45
- نوشته شده توسط
- سجاد
- شاعر:
-
محمدرضا سروری
ارسال دیدگاه