چشمِ دشمن کور ازاین سبک حضور زینب است
این چنین مجنون شدن مدیون شور زینب است
لحظه ی ایثار و هنگام ظهور زینب است
روز اجلال مقام پر غرور زینب است
هر که آمد سوی میدان گفت پور زینب است
این دو سردارِ شجاع از نسل و نور زینب است
این که باشد عون فرزند غیور زینب است
دیگری نامش محمّد او سرور زینب است
رزمِ زینب زاده ها طعنه به خیبر می زند
این چنین جنگ آوری گویا به حیدر می زند
همچو سیمرغی به میدان هر طرف پر می زنند
آتشی بر سینه ی لرزان لشکر می زنند
ابتدای هر رجز حرف از پیمبر می زنند
دم ز جنگ موته و پیکار جعفر می زنند
هر دو دم از حرمت زهرای مادر می زنند
مرهمی با این رجز بر زخم کوثر می زنند
پیش چشم دشمنان دم از دلاور می زنند
ذکر یا حیدر مدد را هم مکرر می زنند
این همه شوق شهادت آرمانی مکتبی ست
حاصل آموزش و درس و کلاس زینبی ست
با حضور این دو کار جنگ بی سامان شده
هم عدو لرزان شده هم بی رمق شیطان شده
چشم زینب پشت ابر خیمه ها پنهان شده
چار قل می خواند و خود قاری قرآن شده
یک طرف مادر از این رزمندگی حیران شده
یک طرف از زخم چشم دشمنان نالان شده
هم حسین بن علی در سینه اش طوفان شده
هم که اهل خیمه مدهوشِ چنین میدان شده
در حرم افتاد ناگه ناله و تاب و تبی
تا خبر آمد ز قتل نوجوان زینبی
مادری داغ جوان دیده میان خیمه هاست
در دل مادر خدا داند که غوغایی بپاست
زد پر خیمه کناری و نوایش بی نواست
او نگاهش بر ره برگشتن خون خداست
زینب اکنون منتظر مانده که گل های کجاست
ناگهان دیدش که فصل نوحه و اشک و عزاست
روی دستان برادر سوره ی شمس و ضحاست
رفتن زینب ز احساس است و ماندن از وفاست
دید زینب خون به اندام برادر ریخته
روی دوش دلبرش گلبرگ پرپر ریخته
- چهارشنبه
- 21
- شهریور
- 1397
- ساعت
- 17:51
- نوشته شده توسط
- حسن فطرس
- شاعر:
-
حسن ثابت جو
ارسال دیدگاه